Joep Beving & Maarten Vos - vision of contentment

Sinds zijn debuut Solipsism in 2015 groeide Joep Beving uit tot een van de meest populaire (post)klassieke componisten, naast Nils Frahm, Ólafur Arnalds en Max Richter. Hij bereikt bijna 3 miljoen luisteraars per maand, goed voor bijna een miljard streams in totaal.
In november 2016 speelde Beving voor het eerst in onze 30CC/Schouwburg, als support voor Jan Swerts. Hij wist het publiek moeiteloos in te pakken. Een goed jaar later mocht hij zelf headliner zijn, met Echo Collective als opener. Een samenwerking tussen hen volgde snel.
Bevings muziek klinkt als Erik Satie, Frédéric Chopin en Nils Frahm, maar hij voegt er een volstrekt eigen intimiteit aan toe. Geen waterval van pianonoten, maar heerlijke doeltreffende en breekbare pianowerkjes, gespeeld met het allerzuiverste gevoel, in een adembenemende cadans. Sfeervol, meeslepend, bedwelmend, kwetsbaar én ontroerend. Melancholische en breekbare melodieën als balsem voor de ziel.
Samen met cellist Maarten Vos brengt Beving deze zomer vision of contentment
uit op LEITER, het label van Nils Frahm. Het album volgt op hun samenwerking op Henosis, Bevings derde album uit 2019, nadat ze in 2018 een affiche deelden in Amsterdam.
Vision of contentment is gemixt door Frahm in de LEITER studio in het befaamde Funkhaus complex in Berlijn, waar ook Vos zijn studio heeft. De LP bevat acht gloednieuwe composities en de eerste single 02:07 verschijnt op vrijdag 31 mei 2024.
Hoewel Beving nog nooit eerder een volledig album heeft opgenomen met een andere artiest, heeft Vos zich regelmatig beziggehouden met dergelijke activiteiten en credits gedeeld met artiesten als Julianna Barwick, Nicolas Godin (AIR), Greg Haines en Alex Smoke. In een ver verleden, in voorjaar 2015, stond Vos al op ons podium aan de zijde van pianist Greg Haines.
Live verwerken Beving en Vos in een intimistische setting het verlies van vriend en manager Mark Brounen, op zoek naar de essentie van ‘het blauwe uur’.
in het kader van onze lijn Schoonheid en Troost voor iedereen
Over vision of contentment en het verhaal van deze samenwerking
Het grootste deel van vision of contentment werd geschreven en opgenomen in juli 2023, nadat Beving en Vos hun spullen hadden uitgepakt – opnameapparatuur, verschillende synths, een cello – om te voegen bij de buffetpiano die op hen stond te wachten in de berenpan, een schuurtje verscholen in het bos buiten Bilthoven, een klein dorpje in de Nederlandse provincie Utrecht.
De vrienden hadden al samen tijd doorgebracht in Bevings Amsterdamse studio en in Vos' Funkhaus, sessies waaruit twee andere albumtracks afkomstig zijn. Maar hun week op het platteland zou bijzonder vruchtbaar blijken, zij het om ongemakkelijk schrijnende redenen. Uit hun soms sombere werk ontstond een universele lofrede op wat de pianist noemt “Troost vinden in de aanvaarding van het onvermijdelijke”, maar het album vertegenwoordigt veel meer dan dat. Het is ook een bijzonder persoonlijk eerbetoon aan Mark Brounen, hun vriend en, in Bevings geval, manager.
Vos beschouwt de beklijvende klanken van vision of contentment als “een sonisch landschap dat aanzet tot fantasierijke verkenning”, en het duo heeft het over Morten Feldman als muzikale gids en Ryuichi Sakamoto en Alva Noto als ‘mentors’. Beving zegt intussen dat het zijn bedoeling is om luisteraars achter te laten met een eenvoudig gevoel van liefde, en voegt eraan toe dat hij hoopt dat het ook “een zoektocht naar harmonie en begrip” mogelijk zal maken die ook “een grote fuck you naar fascisten en angst!” oplevert.
Het album is gebaseerd op meerdere ideeën van sereniteit, of het nu in onze wereld is of in het hiernamaals, en opent met de brullende klanken van on what must be, waarvan het daaropvolgende Eno- en Budd-esque minimalisme verdriet, berusting en schoonheid mengt. Het sluit ook af met The boat, een stil maar rustig opbeurend stuk dat volgens Beving staat voor “de ochtend na de storm, de beoordeling van de getijden, de acceptatie van wat voorbij is en de dageraad van een nieuwe dag, een nieuw leven.”
Vos en Beving slaagden erin om hun vriend te zien in de dagen voorafgaand aan zijn heengaan en waren samen in de studio toen ze uiteindelijk hoorden dat hij was overleden, waarbij ze meteen hun instrumenten gebruikten om hun gevoelens in muziek om te zetten. Het moment is vastgelegd op het diep aangrijpende 02:07, vernoemd naar het uur waarop het nieuws kwam, maar elk van de stukken van vision of contentment wordt op vergelijkbare wijze verlicht door zijn plaats in hun leven.
Als toevoeging aan deze ontmoeting van geesten staat op de hoes een schilderij van de Canadees Alex Coma – een andere vriend die Brounen ook heeft leren kennen – waaraan het album zijn naam ontleent.
“Ik wist meteen dat dit het beeld was dat deze plaat samenvatte,” zegt Beving. “De witte reiger is een symbool van wijsheid, innerlijk weten en spirituele groei, iets dat Marks gemoedstoestand aan het einde van zijn leven beschreef. De boot is het schip dat ons naar een andere wereld brengt en het 'Blauwe Uur' symboliseert de schemering, de overgang van donker naar licht en omgekeerd. Het is het gelukkigste en droevigste uur. Dit weten, vergankelijkheid begrijpen en accepteren als een mooi en essentieel onderdeel van het leven, leidt tot een gevoel van tevredenheid.”