The Grief of Red Granny

17 februari 1934. Koning Albert beklimt de Rocher du Bon Dieu in Marche-les-Dames en verongelukt. Terwijl naar verluidt twee miljoen Belgen de begrafenisstoet bijwonen, mag koningin Elisabeth volgens het protocol zelf niet aanwezig zijn op de begrafenis van haar man.
Elisabeth was een opvallende publieke figuur, die zich graag liet omringen door kunstenaars en wetenschappers. Tegelijk hangt er een waas van mysterie rond haar leven. Met name haar bezoeken aan de Sovjet-Unie en China in volle Koude Oorlog zorgden voor grote verbijstering en gaven haar op het eind van haar leven bijnamen als ‘De zottin van Stuyvenberg’ en ‘De Rode Oma’.
The Grief of Red Granny is het eerste deel van een tweeluik over individuele en collectieve rouw. In zijn nieuwe AfrOpera
plaatst Gorges Ocloo Elisabeth, de derde koningin der Belgen aka the Red Granny, centraal. Via haar verhaal geeft hij ruimte en een stem aan diegenen die omwille van ‘het grotere plaatje’ geen kans hebben gekregen om individueel afscheid te nemen van hun geliefde: slachtoffers van oorlogen, pandemieën, terroristische aanslagen …
In zijn kenmerkende surrealistische beeldtaal voert Ocloo de enigmatische koningin op in het Hof van Eden. Hier, vanuit haar ‘na-dood’, blikt Elisabeth terug op haar leven en spreekt ons toe.
Daarbij wordt ze bijgestaan door zes engelen: drie zangers en drie muzikanten, allen uit Zuid-Afrika. Op de tonen van het door Ocloo radicaal bewerkte Stabat Mater van Pergolesi boetseert Elisabeth haar eigen rouwmonument.