Ikiru

Een 50-jarige kantoorbediende krijgt te horen dat hij niet lang meer te leven heeft. Het nakende einde vervult hem met angst, maar ook met wrok. Wat heeft hij aan zijn leven gehad? Voor wie heeft hij eigenlijk geleefd? En vooral: wat heeft hij betekend voor anderen? Wanneer de man zich herinnert dat er op zijn kantoor al jarenlang een aanvraag voor een park in een armenbuurt wordt genegeerd – ook door hem -, besluit hij om zich hier met volle kracht achter te zetten. In zijn laatste maanden begint hij de werkelijke waarde van een mensenleven ten volle te begrijpen.

Specifiek voor Cinema ZED Leuven

On August 7th the film will be screened with English subtitles.

Commentaar

Een klein verhaal over een duffe office drone die door de wetenschap van zijn luikende dood wordt wakker geschud uit zijn sluimerende toestand. Wat deze kennis met een mens kan doen, is de centrale vraagstelling van de film. Kurosawa kiest ervoor om hier een positief antwoord op te geven. Ikiru is voor een stukje droefgeestig en melancholisch, maar wordt toch overheerst door een sfeer van hoop en mogelijke redding. Kurosawa vertelt dit intieme verhaal met vrijwel alle mogelijke middelen die het medium film biedt, en toont zichzelf een absolute meester in zijn vak. De film is, ondanks 73 jaren op de teller, relevanter dan ooit, zeker in een samenleving waar het vaak aan de nodige empathie ontbreekt.