Equal Idiots

Vergeet alles wat je denkt te weten over Equal Idiots. Hun nieuwe titelloze plaat heeft zoveel meer gelaagdheid dan de Kempense kleigrond waaruit de band geboren is. Met producer Stijn Vanhoegaarden (Brutus) achter de knoppen hebben Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs niet alleen het beste maar ook meest veelzijdige album van hun carrière gemaakt. Christiaensen toont elf nummers lang de veelzijdigheid van zijn stem en laat samen met drummer Bruurs de muzikaliteit triomferen.  Heeft het dynamische duo uit Hoogstraten na twaalf jaar plots het wiel heruitgevonden? Nee, maar het dynamiet van 'Eagle Castle BBQ' en 'Adolescence Blues Community' wordt op deze derde worp knap ingeruild voor dynamiek. Wanneer bands een plaat dezelfde titel geven als hun groepsnaam, is dat vaak een statement. De garagerock-trein zat aan het eindstation, de nieuwe bestemming die de band uit wil oogt mooier.  Christiaensen zoekt in elk nummer de rand van zijn stem op. Diep, zacht, brullend, korrelig, episch. "Mijn ambitie is dat mensen die de plaat thuis opzetten denken: dit is een Equal Idiots dat ik nog niet ken. Wij zijn meer dan de ideale schoonzonen die hip-hoi doen." Referenties zijn er volop: Viagra Boys, The Cult, Foo Fighters, IDLES, Mark Lanegan... Plak er op wat je wil, dit is vooral het nieuwe Equal Idiots. Een Kempense pauwenstaart die fier zijn kleuren toont. Check zeker ook de ghost track achteraan, die mooi en apart de start van de plaat herneemt. In één take. Eindigen met open mond. Of zoals velen al aan Pieter Bruurs verwoordden: "Wie onze plaat uitluistert, wil ze graag meteen opnieuw opzetten." Bestaat er een mooier compliment?